ANASININ BABASININ MEZARI VAR

ANASININ BABASININ MEZARI VAR

Malatya’mızı düşünenlerin, yönetenlerin şimdi önünde duran iş, en ivedi görev para.

Malatya’ya giren para, Malatya’da kalan para.

Ev bark, çarşı pazar, imar ihya bitti. 

En sağlam, en sağlıklı, en donanımlı şekilde bitti.

Bitmediyse de gündemin başından düştü.

Şimdi iş, şimdi ekmek, şimdi alış veriş derdi var.

Kim için?

Tacir için, esnaf için.

Tuhafiyeci, manifaturacı, ayakkabıcı, kadayıfçı, pasta börekçi, lokantacı, kebapçı, fırıncı… için.

Şimdi şu an Malatya’da bu işler yapılıyor.

Nerede? Konteynırda, derme çatma dükkanlarda.
Merkezi yerlerdekiler, işini tam olmasa da, eskisi gibi olmasa da yapıyor; ya kenar semtlerdeki konteynır esnafları!

Onlar yarı açık, yarı kapalı, yarı aç, yarı tok günlerini tamamlıyor.

Yarın bu esnaf, bu tüccar, bu zanaatkar işyerlerine geçtiğinde,eski işini yapıp, deprem öncesi kadar para kazanacak, eski yaşam standardına ulaşabilecek mi?

Yoksa sinek avlayacak, dükkanını kapatacak, dükkanın camına, “Kiralıktır” yazısını mı yapıştıracak?

Tedbir almazsa, Malatya’da, o büyük emeklerle, paralarla yapılan dükkanlar boş kalır; orasına burasına örümcekler ağ yapar. 

Bu tedbir nedir?

Malatya’ya giren parayı arttırmak, Malatya’dan çıkan parayı azaltmak.

Dışalım-dışsatım dengesi gibi.

Malatya’nın üretim kapasitesi eski gücüne ulaşıp, aşacak mı?

Bir ulusal düzeyde yaygın zincir marketler konusu var.

Bütün iller tamam da, Malatya ve diğer deprem vurgunu illerimizin sıcak durumu var.

Bu marketlerden deprem illeri için bir özel durum uygulaması yapılabilir mi?

Bir özel indirim uygulaması veya o il deprem hesabına yatacak bir vergilendirme yapılabilir mi?

Tartışılmalıdır.

İnşallah hemşerimiz süpermarketleri de işini en iyi şekilde yaparak, zincir marketlerle rekabet edecek, Malatyalının parasını kasasına çekecek hale gelir.

Ne demiştik:

Malatya’dan çıkan parayı azaltmak, Malatya’ya giren parayı artırmak için neler yapmalıyız.

Kayısıdan, tekstil vd. bazı sanayi ürünlerinin dışarıya satışından gelen, Büyükşehir olmaktan gelen paralar, Devlet yatırımları, harcamaları, kamu işçi ve memurlarına ödenen ücretler, maaşlar. 

Sultansuyu Harasından satılan atlardan son beş yılda 210 milyon lira gelir elde edilmiş ama bu para Malatya’da kalmıyor, Devletin kesesine gidiyor.

Bir yarış hipodromu yapılmalı artık Malatya’ya.

Yazıhan ilçemizde gezdim, gördüm, tarihi özellikler de taşıyan, çok güzel bir tesisimiz var.

Orası hipodrom özelliğini taşıyor mu bilmiyorum.

Dünya Kayısı Başkentiyiz 

Bu sene sıfırız, geçen sene, 2024’te 410 milyon dolar gelir elde etmişiz.

Bunu, 1 milyon dolara nasıl çıkarabiliriz, buna kafa yormamız lazım.

Malatya ekonomisinin bel direği adeta.

Bendeniz, “Türkiye Kayısıyı tanımadı daha!”, “Dünya kayısıyı tanımadı daha!” diyorum.

Onun tadını, canımıza faydasını dünya tanımadı henüz. 

Biz geçmişte bir gün, Doğanşehir Eskiköy’de bir evin avlusunda, kadın erkek köylülerle oturup çay, kahve içerken,bir evden de önümüze, içine çekirdeği de konmuş, nefis günkurusu getirilmişti.

Getiren abla masaya koyarken, “Buyurun, bu da bizim çikolatamız” demişti. 

Evet çikolata ne ki günkurusunun yanında!

Biz malımızın reklamını da yapamıyoruz.

Mesela, gururumuz, büyük sanatçı Fahri Kayahan ünlü türküsünde,

“Ben esmeri fındık ile

Ben esmeri fıstık ile

Ben esmeri badem ile beslerim” derken,

“Ben esmeri kaysı ile beslerim” diyebilseydi, kafadan atmıyorum, belki Malatya bir Malatya daha olurdu!

Zengin olunca daha sağlam evler yapar, depremde de daha az zayiat verirdi…

Baltayı ayağımıza vuruyoruz.

Ramazanda, ve diğer günlerde esnaf tezgahlarında kayısıdan çok dışarıdan getirilen hurma görülüyor.

Neci olursak olalım, her birimizde bir Malatya aşkı olmalı.

Esnaf, hurmadan daha çok kazansa da, 

-Hayır, ben kayısımı hurmaya yedirmem, yendirmem demeli. 

Öyleyse kayısı üzerinde, Devlet olarak, siyaset olarak, gönüllü kuruluşlar olarak hem kayısıyı, hem de kayısı üzerinden Malatya’yı tanıtmaya çalışmamız, Malatya’yı gezilen, görülen yer yapmamız lazım.

Dilek Yolu yakınında dev Dünya Kayısı Merkezi açıldı. 

Çok sayıda Depo, işyeri, konferans salonu, güvenlik, dışsatım kolaylığı merkezi vd. var. 

Çok güzel bir merkez. 

Çok gösterişli de tabelası var!!!

Hayırlı olsun.

Hani şimdiki Cadde AVM yerinde Tekel Tütün Fabrikamız vardı ya!

Burası, İMF’nin emriyle, önceki Hükümetlerimiz tarafından, diğer birçok önemli üretim merkezimizle birlikte özelleştirme kapsamına alınan, mevcut Hükümetimizin henüz emirleri yırtıp atmaya gücünün yetmediği zamanlarda, Tekel Tütün Fabrikamız önce yabancı bir firmaya satılmış, o firma da makinalarını sattıktan sonra arazisini bir Türk firmaya devretmişti. 

Ben, bu aşamada, 2013 yılında, bu fabrikanın arazisini, kayısıyla ilişkilendirerek bir basın açıklaması yaptım.  Açıklamam özetle şöyleydi:

“Selahattin Sarıoğlu yaptığı açıklamada, Malatya merkezdeki 42 dönümlük TEKEL arazisi, Büyükşehir Belediyesi veya Kayısı Araştırma İstasyonu tarafından kamulaştırılmalı ve bu araziye turistik kayısı bahçesi/turistik Kayısıpark kurulmalıdır. Bu arazi, en iyi ve en verimli kayısı ağaçlarıyla, öyle simgesel, öyle göstermelik değil ekonomik yönüyle de tam bir kayısı bahçesi olmalıdır. Bu bahçe ve eklentilerinde, modern yöntemlerle, fidandan-pazara tüm kayısı süreci, bütün aşamalarıyla

herkese açık ve herkesçe izlenebilir biçimde gerçekleştirilmelidir" dedi.

"Bu bahçe ve bu Kayısıpark Malatya'yı ulusal ve uluslararası düzeyde özgün ve ilginç bir kent haline getirecek, bu da eksikliğini en çok çektiğimiz tanıtım ve pazarlamada patlamaya neden olacaktır" diyen Sarıoğlu, "Ayrıca, bahçenin görsel örnekliği yanında Malatyalı kayısı üreticilerine verilecek seminer ve kurslarla kayısıcılığımızın kusurları giderilebilecek. Böylece dünyaya pazarlarına daha kaliteli kayısı gönderme amacına hizmet edilmiş olunacaktır…" ifadelerini kullandı. – Kaynak: İhlas Haber Ajansı.

Bu önerim bugün için daha da çok geçerli ve gerekli. 

Tekel arazisi şimdi AVM ama merkeze yakın başka arazi bulunabilir.

Meyvecilik Araştırma Bahçemiz Kayısı Parka dönüştürülebilir.

Ayrıca kullanılmayan Vagon Onarım Fabrikası arazisi de uygun olabilir.

Bu amacımız içinde, Yeni Malatyaspor da çok can alıcı bir değerdedir. 

Bu amaç içinde, terki diyar eden hemşerilerimizin dönüşleri de madden, manen öncelikli bir ödev olarak önümüzde duruyor.

Vurgulamam gerekir ki gidenlerin hepsi, hayatından memnun olsun olmasın Malatya’sının hasretini çekiyor.

Her şey para değil ki!

Bahçesi var bağı var, komşusu, eşi dostu, ahbabı var Malatya’da. 

Anasının, babasının mezarı var.

Yazımı, ömrünün son yıllarını Kocaeli’de geçiren, Malatya sevdalısı Eski Baro Başkanımız rahmetli Hayrettin Abacı’nın telefonda bana söylediği şu sözlerle bitireyim:

-Göreceğim bir yere gidip, Malatya otobüslerine el sallayıp, ağlıyorum...

Gündem, 05 Kasım 2025 14:16