Çiftçi İçin Ne Yapıyor Bu Odalar?

Ancak ortada kocaman bir soru hâlâ masada duruyor:

Ziraat Odaları ne iş yapıyor?

Ve daha önemlisi…

Bu Ziraat Odası seçimleri neden yıllardır yapılmıyor?

Ziraat Odaları: Babalarının Çiftliği Gibi!

Değişim Şart… Ama Anlaşılan Her Şey “Mükemmel(!)”**

Malatya’da tarım konuşuluyor, üretici konuşuluyor, kayısı donuyor, çiftçi borç içinde kıvranıyor…

Ama bir kesim var ki, hiçbir şey olmamış gibi hayatına devam ediyor:

Ziraat Odaları!

İl başkanı, ilçe başkanları…

Hepsi koltuklarına öyle bir yapışmış ki, gören zanneder ki:

Burası devlet kurumu değil, babalarının çiftliği!

Yıllardır aynı yüzler, aynı koltuklar, aynı düzen…

Seçim desen yok, hesap soran yok, değişim isteyen yok.

Demek ki(!) çok iyi çalışıyorlar…

Öyle değil mi?

Çiftçi perişanmış…

Kayısı yok olmuş…

Mazotun hızına kimse kavuşamıyor...

Üretici tarlasından kaçmış…

Ama Ziraat Odaları başkanları o kadar “mükemmel” çalışıyor ki, bırakın değişimi; koltukların başına bir şey gelmesin diye seçim bile yapılmıyor!

Sorsan hepsi çiftçinin temsilcisi…

Ama çiftçi o “temsilcileri” tanımıyor.

Sorsan hizmet anlatırlar…

Ama sahada gören yok.

Sorsan üreticiye sahip çıkıyorlar…

Tarımın göbeğinde, çiftçinin en çok ihtiyaç duyduğu yerde durması gereken Ziraat Odaları, bugün ne yazık ki adeta “bürokratik vitrin” olmaktan öteye gidemiyor. Çiftçi sahada alın teri dökerken, odaların kapılarından içeri giren çok az sayıda üretici, içeride dertlerini anlatacak bir kulak, çözüm üretecek bir irade bulamıyor.

Zirai don oluyor…

Hastalık oluyor…

Rekolte düşüyor…

Mazot fiyatı, gübre fiyatı, ilaç maliyeti çiftçinin belini kırıyor…

Peki Ziraat Odaları ne yapıyor?

Açıklama mı? Basın bülteni mi? Pankart mı?

Üstelik bir başka gariplik daha var:

Ziraat Odaları seçimleri yıllardır yapılmıyor.

Neden?

Çiftçi kime oy verecek, kimi seçecek, kendisini kim temsil edecek belli değil.

Bir demokrasi kurumu olması gereken odalar, bugün “atanmış başkanlık düzeni” ile yönetiliyor izlenimi veriyor.

Çiftçinin aklında tek soru var:

Tarımın kaderini kim belirliyor? Çiftçinin sesi kim oluyor?

Bugün Malatya’da kayısı donuyor, üretici perişan oluyor, borcun altından kalkamıyor; Ziraat Odaları ise adeta sadece toplantılarda boy gösteriyor. Çiftçi sahaya bakıyor, traktörün mazotuna bakıyor, gübre torbasının fiyatına bakıyor ve soruyor:

Oda nerede?”

Çiftçinin aidatları nereye gidiyor?

Odalarda çiftçi lehine hangi proje üretildi?

Hangi rapor Ankara’ya iletildi?

Hangi çalışma çiftçinin kaderini değiştirdi?

Çiftçi konuşuyor ama duyulmuyor.

Çiftçi bekliyor ama görülmüyor.

Çiftçi soruyor ama cevap alamıyor.

Ziraat Odaları: Babalarının Çiftliği Gibi!

Malatya’nın Kayısısı Donarken, Üzümü Kururken, Çiftçi Perişanken… Değişim Şart Ama Koltuklar “Mükemmel(!)”**

Malatya’da tarımın omurgası çökmüş…

Kayısı bir yıl donuyor, bir yıl dolu vuruyor…

Ceviz verimden düşmüş…

Üzüm bağları hastalıkla boğuşuyor…

Armut, kiraz, erik neredeyse yok olmuş…

Tarlada buğdayı, arpayı eken çiftçi mazot parasını düşünmekten toprağa küsmüş…

Ama bir yer var ki,

hiçbir şey olmamış gibi hayat devam ediyor:

Ziraat Odaları!

Evet, il ve ilçe Ziraat Odası başkanlarından bahsediyoruz…

Hani varlıkları yoklukları belli olmayan,

ama nedense koltukları hiç değişmeyen “o başkanlardan.”

Demek ki!

Bu kadar tarım ürünü bitmiş, üretici kırılmış, köylü borca gömülmüş ama Ziraat Odası koltuklarında tık yok…

Herhalde çok ama çok iyi çalışıyorlar(!)

Yoksa bu kadar uzun yıllar aynı makamda nasıl kalabilirler?

Kayısı yok olmuş…

Malatya’nın dünyaya açılan kapısı olan bir ürün…

Ceviz verim kaybetmiş…

Üzüm tarlada kurumuş…

Armut, kiraz neredeyse yıl boyu yok…

Buğday eken çiftçi mazota bakıp hesap yapamıyor…

Süt üreticisi yem parasından kafasını kaldıramıyor…

Ama Ziraat Odaları?

Onlar gayet rahat.

Toplantı var mı?

Var.

En aktif oldukları faaliyet!

Fotoğraf çekmek mi?

Her daim hazırlar.

Bir de seçim mevzusu var tabii…

Ziraat Odalarında seçim neden yapılmıyor?

Çiftçi kimi seçecek?

Kimi değerlendirecek?

Kime hesap soracak?

Yok!

Çünkü odalar öyle bir sistem kurmuş ki,

sanki koltuklar babadan oğula geçiyor!

Sanki odalar çiftçinin değil, birkaç kişinin özel mülkü.

Alın size ironinin daniskası:

Kayısıyı don vurmuş,

Üzüm bağları kurumuş,

Armut yıl boyu yok,

Ceviz rekoltesi düşmüş,

Buğday para etmiyor,

Mazot uçmuş gitmiş…

Ama Ziraat Odası başkanları için her şey “muhteşem(!)”

Demek ki çok iyi çalışıyorlar;

yoksa bu derece sorunsuz(!) bir şekilde koltuklarında nasıl oturabilirler?

Çiftçi yeri geliyor gübre alamıyor,

Kayısı bahçesini budayacak masraf çıkartamıyor,

Sulama borularını yenileyemiyor…

Ama odaların derdi ne?

Aidat!

Aidat eksik olmasın, gerisi sorun değil.

Tarım bitmiş, üretici yok olmuş, köylü tükenmiş…

Ama odalarda koltuklar hâlâ ilk günkü gibi sapasağlam!

Bu işler değişecek.

Çiftçi günü geldiğinde sandığı kurduracak.

Ve o sandık kurulunca herkes görecek:

Burası babanızın çiftliği değil!

Bu koltuklar Malatya çiftçisinin emanetidir!

Haber Dilek Kiraz